3 tips bij het verwerken van een scheiding voor kinderen
Geplaatst op
Echtscheiding is niet gemakkelijk voor ouders of kinderen. Iedereen in het gezin voelt een enorm gevoel van verlies en angst. De familie zoals ze die kennen, zal niet meer dezelfde zijn. Ouders gaan elkaar als mediation bij scheiding zelfs niet meer mag baten. Om ouders de beste hulp te kunnen bieden aan hun kinderen, moeten ze met hun eigen emoties werken, vooral met een veel voorkomende schuldgevoelens ten opzichte van hun kinderen. Hier zijn enkele tips voor het omgaan met de scheiding:
Leg de echtscheiding op een eenvoudige manier uit
Indien mogelijk, moeten beide ouders praten over hoe de situatie uit te leggen en samen met de kinderen de discussie aangaan. Ze kunnen bijvoorbeeld uitleggen: “Mama en papa ruziën de hele tijd tegen elkaar en dat maakt ons allemaal ongelukkig. We hebben besloten dat het voor ons allemaal beter zou zijn als we in aparte huizen zouden wonen”.
Stel je kinderen gerust dat ze altijd de liefde van beide ouders zullen hebben en leg uit hoe het zal werken. Bijvoorbeeld: “Je zult om het weekend en op donderdagavond met papa doorbrengen. De rest van de tijd ben je bij mama.” Voor jonge kinderen kan je het nieuwe arrangement uitspelen met poppen of knuffeldieren. Door een kalender op te stellen, voelen de kinderen zich ook meer gerustgesteld dat ze tijd hebben met hun beide ouders.
Praat met je kinderen over zijn/haar gevoelens
Je zou kunnen uitleggen: “Het is normaal om je verdrietig en boos te voelen over een scheiding. Deze gevoelens zijn moeilijk alleen te verwerken. Als je je boos of verdrietig voelt, vertel het dan aan mama of mij. Moedig je kinderen aan om een voortdurende dialoog met je aan te gaan en laat zien dat je elk gevoel dat ze hebben accepteert. Soms houden kinderen hun gevoelens binnen omdat ze je niet van streek willen maken. Neem regelmatig contact op met je kinderen door te vragen: “Hoe voelt je je over de scheiding?”.
Stel je kinderen gerust dat de echtscheiding niet hun schuld is
Kinderen hebben de neiging om “egocentrisch” te zijn en geloven dat hun gedrag of gedachten slechte gebeurtenissen veroorzaken. Ze moeten weten dat de volwassenen deze beslissing hebben genomen op basis van hun relatie en het heeft niets met hen te maken.